OBJAWY ANGINY
♦ Ból gardła, który pojawia się nagle.
♦ Wysoka gorączka, czasami powyżej 39°C.
♦ Szorstka i zaczerwieniona błona śluzowa tylnej części gardła.
♦ Białe naloty na migdałkach.
♦ Bolesne, powiększone węzły chłonne na szyi.
♦ Brak kaszlu, kataru lub innych objawów chorób górnych dróg oddechowych.
Jeżeli czujesz się zupełnie dobrze i nagle pojawia się bardzo silny ból gardła połączony z wysoką gorączką i znacznym osłabieniem, prawdopodobnie chorujesz na paciorkowcową infekcję gardła, czyli anginę.
Paciorkowcem, który wywołuje to zakażenie, jest Streptococcus pyogenes, powszechnie występujący szczep bakterii, który może znajdować się w gardle i nosie przez wiele miesięcy, nie wywołując żadnych szkód. Badania wykazują, ze paciorkowce należące do tego gatunku żyją w jamie ustnej lub gardle u 18% zdrowych ludzi, nie powodując objawów chorobowych. Od czasu do czasu zarazki te stają się jednak groźne. Być może dzieje się tak w sytuacji, kiedy organizm jest narażony na zbyt duży stres lub też układ immunologiczny został przeciążony przez walkę z wirusami np. przeziębienia lub grypy. Przyczyną choroby może być również zarażenie się od osoby już chore, Niezależnie od przyczyny, zazwyczaj niegroźne paciorkowce zaczynają nagle wytwarzać tok syny oraz substancje wywołujące reakcję zapalną, które są przyczyną bólu gardła oraz innych objawów.
Mimo iż chory na paciorkowcowe zapalenie gardła czuje się fatalnie, chorobę można łatwo wyleczyć w ciągu 3 dni za pomocą antybiotyków. Jednym z największych problemów jest jednak nakłonienie pacjentów do rozpoczęcia leczenia. Ponieważ gorączka oraz ból gardła są również objawami przeziębienia i grypy, angina jest często mylona z tymi chorobami. Jednak przeziębienie i grypa rozwijają się zazwyczaj w ciągu kilku dni, a przez większość trwania choroby gorączce i bólowi gardła towarzyszy kaszel, katar oraz ból głowy, natomiast paciorkowcowa infekcja gardła występuje nagle i nie towarzyszą je] inne objawy charakterystyczne dla przeziębienia lub grypy.
Anginy nie należy nigdy lekceważyć. W przypadku nieleczenia choroba może szybko doprowadzić do poważniejszego stanu, takiego jak ostre zapalenie nerek (które może być przyczyną ich uszkodzenia), zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych lub gorączka reumatyczna. Wszystkie te schorzenia mogą być śmiertelne.
PRZYCZYNY
Mimo iż z definicji paciorkowcowe zapalenie gardła jest wywoływane przez Streptococcus pyogenes, do rzadszych, ale możliwych czynników chorobotwórczych należą gronkowce, Neisseria oraz Haemophitus intluenzae.
Paciorkowcowa infekcja gardła rozwija się zwykle wówczas, kiedy układ immunologiczny nie funkcjonuje prawidłowo. Przyczyną osłabienia odporności mogą być: stres, wyczerpanie oraz infekcje wirusowe. Podobnie jak inne infekcje gardła, również paciorkowcowe zapalenie gardła występuje częściej w chłodnych miesiącach roku.
DIAGNOSTYKA I BADANIA
W przeszłości, kiedy stwierdzano charakterystyczną zaczerwienioną i szorstką błonę śluzową gardła, wysoką gorączkę oraz białe plamki na języku i migdałkach, ostrożny lekarz pobierał posiew z gardła i czekał przez 24-48 godzin na wynik badania. Jeżeli posiew wskazywał na paciorkowce, pacjent mógł zacząć przyjmować antybiotyk. Aby uniknąć tego opóźnienia – infekcja często się wówczas nasilała – większość lekarzy zaczynała podawać antybiotyki, nie czekając na wynik posiewu.
Obecnie diagnostyka stała się znacznie prostsza dzięki wprowadzeniu szybkich testów wykrywających zakażenie paciorkowcowe. Badania wykazują, że testy te, których wynik uzyskuje się po około 20 minutach, są równie dokładne jak o wiele dłużej trwające posiewy.
LECZENIE
Paciorkowcową infekcję gardła najlepiej jest leczyć metodami konwencjonalnymi. Antybiotyki działają bowiem szybko i skutecznie, a w przypadku nie-leczenia choroba może doprowadzić do ciężkich powikłań.
MEDYCYNA KONWENCJONALNA
W większości przypadków standardowa terapia penicyliną umożliwia wyleczenie zakażenia paciorkowcowego bez żadnych dodatkowych problemów. Większość osób, które są uczulone na penicylinę, może przyjmować jeden z wielu rodzajów cefalosporyn. Dla pacjentów uczulonych zarówno na penicylinę, jak i na cefalosporyny alternatywę stanowi zazwyczaj erytromycyna. Ból gardła powinien się zmniejszyć w ciągu 24-36 godzin od rozpoczęcia leczenia antybiotykiem.
Pacjenci, którym zalecono antybiotyk, często szybko zauważają poprawę i zbyt wcześnie przestają przyjmować lek. Takie postępowanie może mieć niebezpieczne konsekwencje. Przerwanie leczenia pozwala najbardziej odpornym paciorkowcom, które przeżyły pierwsze dawki antybiotyku, na wytworzenie oporności na lek, a w rezultacie na ponowny, groźniejszy atak w przyszłości.
METODY NATURALNE
Paciorkowcowa infekcja gardła to schorzenie, w którego leczeniu medycyna konwencjonalna osiąga wyraźne sukcesy. Jednak wiele środków homeopatycznych może złagodzić ból gardła i inne przykre doznania.
HOMEOPATIA
Przy bólu gardła i wysokiej gorączce użyj Belladonna 1 2-D (3 razy dziennie). OSTRZEŻENIE: Stosując belladonnę, trującą roślinę z rodziny psiankowatych, należy zachować niezwykłą ostrożność. Przy bólu gardła nasilającym się w nocy, któremu towarzyszy powleczenie języka i cuchnący oddech, użyj Mercurius vivus 1 2-D (3 razy dziennie). Kiedy ból gardła jest gorszy z lewej strony, zwłaszcza w nocy, i występuje obrzęk ślinianek oraz trudności z oddychaniem, użyj Lachesis 1 2-D (3 razy dziennie). Jeśli występuje niezwykła wrażliwość na zimno i ostry, kłujący ból oraz wyciek z gardła, spróbuj Hepar sulphuris 12-D (3 razy dziennie). Jeżeli w ciągu dnia nie nastąpi poprawa, należy zasięgnąć rady homeopaty.
ZAPOBIEGANIE
Najlepszą metodą unikania paciorkowcowych infekcji gardła jest ograniczanie stresów, troska o odpowiedni odpoczynek oraz wzmacnianie naturalnych mechanizmów obronnych organizmu. Uważa się, że układ odpornościowy można wzmocnić poprzez stosowanie witaminy C, beta-karotenu (witamina A) oraz cynku, a także pewnych ziół, takich jak jeżówka (Echinacea spp.), gorzknik kanadyjski (Hydrastis canadensis), Ligusticumporterii oraz czosnek (Allium sativum).